EN 407:2004

Rękawice chroniące przed zagrożeniami termicznymi (gorąco i/lub ogień)

Ta norma ustanawia wymagania i metody badania w odniesieniu do rękawic ochronnych, które mają za zadanie chronić przed gorącem i/lub ogniem. Cyfry widniejące obok piktogramu wskazują poziomy zapewnienia bezpieczeństwa wyznaczone w poszczególnych próbach, które ta norma reguluje. Im wyższa cyfra, tym wyższy poziom zapewnienia bezpieczeństwa.

EN407-EN.png

1. WŁAŚCIWOŚCI PRZECIWOGNIOWE MATERIAŁU

W ramach tej próby mierzy się czas zapłonu oraz czas żarzenia bądź palenia się materiału po zapłonie. Jeśli szew rozchodzi się po 15-sekundowym czasie zapłonu, rękawica nie zalicza próby.

2. OCHRONA PRZED CIEPŁEM KONTAKTOWYM

Rękawica jest poddawana działaniu temperatur od +100°C do +500°C. Kolejny pomiar dotyczy czasu, przez jaki temperatura wewnętrznej strony rękawicy wzrasta z poziomu początkowego (wynoszącego w przybliżeniu +25°C) o 10°C. Aby rękawica została dopuszczona do użytku, musi wytrzymać wzrost temperatury o maksymalnie 10°C przez co najmniej 15 sekund.

3. CIEPŁO KONWEKCYJNE

Podczas tej próby mierzy się czas, jaki upływa do momentu, w którym temperatura wewnątrz rękawicy wzrosła o 24°C pod wpływem płomienia gazowego (80 kW/m2).

4. CIEPŁO PROMIENIOWANIA

Mierzy się średni czas do przenikania ciepła na poziomie 2,5 kW/m2.

5. DROBNE ROZPRYSKI STOPIONEGO METALU

Wynik tej próby odnosi się do liczby kropel stopionego metalu, z jaką wiąże się wzrost temperatury między materiałem rękawicy a skórą o 40°C.

6. ZNACZNE ILOŚCI STOPIONEGO METALU

Do odwrotnej strony materiału rękawicy mocuje się folię z PVC (PCW). Na materiał leje się stopione żelazo. Wynik próby odnosi się do ilości stopionego żelaza — w gramach — wymaganej do uszkodzenia folii PVC.